Oregon Trail

Donderdag verlaten we dus Mount Rainier. Het regent behoorlijk. De wolken plakken aan boomtoppen vast. We gaan naar het zuiden en we willen naar het plaatsje The Dalles wat aan de Columbia River ligt. We hebben een mooie route uitgestippeld via een Forest. Maar deze route loopt niet zoals wij dachten want na een uur rijden is de weg afgesloten wegens sneeuw. Terug dus. We kiezen om rechtsom dit Forest te gaan om naar het zuiden te gaan. Het Bos en de regen verdwijnen en voor we het weten rijden in een heuvelachtige omgeving met gras en rotsen. Via Yakama Indian Reservation rijden we steeds zuidelijker. Heuvels en heel veel gras in dit reservaat. Geen indianen gezien.
We hadden romantisch beeld van deze rivier; in het boekje staat mooie routes langs beide zijde van de rivier.
Ik dacht aan iets als de Linge of de Lek. Nou weet ik ook wel dat ze hier geen dijken hebben behalve Dick van Dyke. Maar het zag anders uit dan we dachten; op bepaalde punten is de rivier een paar honderd meter breed, aan de zuidkant ligt een snelweg en er is ook een indrukwekkende dam in gebouwd. Apart fenomeen is dat er gesurfd wordt op deze rivier. Het is dus wel mooi maar op zijn Amerikaans.
We slapen in een niet noemenswaardig hotel in Hoodriver.
Vrijdag bezoeken we Columbia Gorge Discovery Centre; een expositie over de geschiedenis van het leven rond de rivier. Vooral de immigranten die rond 1850 een barre tocht maakte vanaf de oostkust vind ik intrigerend. Het was een tocht van 5 maanden te voet van de ene kant naar de kant van de VS.
We gaan hierna verder naar de Multnomah waterval, het water valt 165 meter naar beneden. Een indrukwekkende stop dus.
We besluiten om vanmiddag meteen door te rijden naar kust. Onderweg boeken we het volgende hotel. We komen vreselijk in de file bij Portland, het weekend is hier ook begonnen. Om 20.00 komen we aan in Lincoln City.
Zaterdag; weer geen wafel gebakken als het ontbijt. Laatste ontbijt ga ik dat doen heb ik mij voorgenomen. Vanaf vandaag gaat onze reis weer naar het noorden. We gaan op pad naar het Whalewatch Centre. Je kan hier vanaf de kust walvissen zien. Kan. In het centrum spotten wij geen walvissen, wel 3 vrijwilligers. Die vooral heel enthousiast kunnen vertellen wat ze gisteren, eergisteren en al die jaren ervoor hebben gezien. Ook leuk om te horen, dat wel. We gaan weer verder via de 101, de doorgaande mooie kustweg. Op naar Cannon Beach, wat Bergen van de VS is. Hier komen naast papagaaiduikers, ook de rijkere Amerikanen.
We maken een korte strandwandeling en we sluiten we dag af met een pizza. De eindbestemming voor vandaag is een motel in Seaside.

Zondag; Seaside en het motel waar we sliepen, wilden we zo snel mogelijk verlaten en om 8:40 zaten we in de auto op weg naar Astoria. Dat is een plaats waar de Columbia rivier uitmond in de oceaan. Grote schepen met zeecontainers liggen te wachten in de rivier op de volgende bestemming, aan de kade liggen 2 mooie schepen met een ouderwets schoeprad en we spotten zeearenden terwijl we deze stad inrijden.
Ons bezoek aan deze leuke plaats in een notendop ; Wij gaan ontbijten bij Blue Scorcher Bakery. We huppelen nog even over de zondagse markt en dan gaan we naar de supermarkt Safeway (AH van de VS) om daar even de komkommer prijzen te bekijken. Hier is een groente-afdeling met de hoofdletter g. De komkommers liggen er fantastisch bij. 2 dollar moet je betalen hier. Dus ongeveer €1,80. Niet alles is zo duur van de groentes, hoor. Maar ik kies voor de safeway en houd dit onderzoek wat eenvoudiger. We gaan verder naar Quinault en we gaan van de staat Oregon naar Washington als we de 6 kilometer lange Astoria-Megler Bridge overrijden. We hebben nog een rit van 3 uur voor de boeg. Er is weinig verkeer op de weg naar Olympic Park.

Om 15:00 komen we aan in Olympic National Park. Om precies te zijn bij Rain Forest Resort Village in Quinault.

Even dit park in het kort;
Dit park is ongeveer net zo groot als de provincie Zuid-Holland, maar dan meer bomen en minder huizen.
Olympus mountain is 2428 meter hoog maar het is vooral een bijzonder gebied vanwege het gematigde regenwoud. Dat betekend super veel groen en mosjes.
Mos dat overal groeit. Je kan ook beter niet je veter strikken want voor je het weet groeit er van alles op je rug.
Het Park wordt jaarlijks door 3 miljoen bezoekers bezocht. Best veel dacht ik, maar er wonen in Zuid-Holland net zoveel mensen.
De meest voorkomende boom in het woud is de sitkaspar (Picea sitchensis) en de westelijke hemlockspar (Tsuga heterophylla). Deze bomen kunnen tot 95 meter hoog worden en een diameter bereiken van zeven meter. Dat zijn flinke jongens.
Verder heeft Unesco dit gebied op de wereld erfgoedlijst geplaatst. Nu maar hopen dat het helpt; Met de huidige kapsnelheid is de rest van de regenwouden mogelijk halverwege de 21e eeuw verdwenen.
Gelukkig kunnen we er nog van genieten. Wordt vervolgd!