Mijn tante uit Marokko

gelukkig nieuwjaar!

Zal ik beginnen met oudejaarsavond?

Dan heb je dat verhaal vast gehad. De rest gaat over koningsbaden en een grote grijze avondklok.

Oudejaarsavond komen we in de regen om 19.00 aan bij Windsor Parkhotel in het dorp Polonnuwera. Dit is een agricultuur hotel, waar fruit verbouwd wordt en zelfs melk van buffels wordt gebruikt voor yoghurt. We hebben geen idee hoe de omgeving eruit ziet maar we worden hartelijk ontvangen. In het donker met een paraplu worden we naar ons huisje gebracht. Huisje Mango; een keurig huisje met allerlei info over de mango, hoe gezond dat dat ding wel niet is (wist je bijvoorbeeld dat mango tegen nachtblindheid werkt en dat deze uit dezelfde familie komt als de pistache en de cashew), en ook waar deze bomen het beste groeien en de volgende dag blijkt dat er een ook heus mangoboompje naast de deur staat. Nog iets opvallends aan het mangohuisje is een vierkante wc (dus niet die mangovorm die we thuis hebben). Tot zover het huisje, want hup douchen, we gaan aan het diner. We dineren met onze 2 medereizigers (2 dames die uit Utrecht en IJsselstein (!) komen, die dezelfde reis geboekt hebben en in het huisje Banaan zitten). Ze hebben bedacht dat onze chauffeurs ook mee moeten eten want het is oudejaarsavond en dat is toch gezellig voor hun. Dusnajabest maar het valt al snel dood, gespreksonderwerpen zijn lastig te vinden vanwege gebrekkig Engels en het lijkt erop dat we om 22.00 naar bed gaan. Ondertussen wordt er een stereotoren met boxen neergezet en wordt er een lange tafel gedekt. En als wij het toetje op hebben gaat het personeel aan tafel: zij vieren oud en nieuw met hun baas. 20 mannen/jongens en ze krijgen allemaal een glas sap met arrack, er worden wat speeches gehouden en geproost. De kok haalt een djembee (trommel) erbij en er worden hapjes geserveerd. Wij krijgen ook allemaal een glaasje arrack aan onze tafel en voor we het weten staan we te dansen op het ritme van de trommelaar en zing ik '...en ze komt op 2 kamelen...'. Terwijl onze chauffeurs niet goed weten wat ze ermee aan moeten, vindt het personeel het reuze leuk om zich uit sloven op de dansvloer. Oudejaarsavond zonder de sjoelbak en de oliebollen; het werd twaalf uur en we wensten elkaar allemaal gelukkig nieuwjaar. Er moest natuurlijk ook nog vuurwerk worden afgestoken. En of het normaal is hier, dat weet ik niet maar de jongen die dat deed, hield het vuurwerk in de hand terwijl hij het aanstak. Doodeng, ben blij dat het maar 2 vuurpijlen waren. Toen was het op. Al met al was het een leuke avond, ongedwongen en voor het personeel best pittig om de volgende dag weer fris en fruitig op de werkvloer te verschijnen. Veel Singalezen zijn niet gewend om alcohol te nuttigen. De manager vertelde ons de volgende dag dat hij het best zwaar had. Hij wilde eigenlijk naar huis, maar het was geen optie want zijn vrouw zou hem uitfoeteren, dus hij zat z'n kater op z'n werk uit.

Overdag;

De geschiedenis van Sri Lanka is nogal turbulent en de afgelopen paar dagen hebben we daar wat van bekeken;
Op oudejaarsdag zijn we naar één van de beroemdste plekken van Sri Lanka geweest. Het is een rots in de jungle die 200 meter hoog is, het is een aardig plateau ter grote van een flinke supermarkt. Op die grote rots leefden de boeddhistische monniken al aantal eeuwen. Maar in de 5de eeuw na Chr. kwam daar even een einde aan. Het ging namelijk zo: Er was eens een zoon van de koning, die graag aan de macht wilde komen. Maar ja hij was de bastaard en niet zoals zijn halfbroer de troonopvolger. Zijn vader gaf de bastaardzoon van alles maar niet het koninkrijk. Hij kreeg zwembaden en tempels en waarschijnlijk zelfs een puppy. Uiteindelijk heeft de bastaardzoon zijn vader levend ingemetseld en zijn halfbroer werd verjaagd naar India. Nouja en toen was alleen het probleem dat hij misschien wel teruggepakt zou worden. Dus hij is verhuisd naar Sigirya (leeuwenrots), want dat was moeilijk in te nemen. Hij liet er nog wat zaken om heen bouwen; grachten, paleizen, baden, en ook een indrukwekkend irrigatie-systeem waar door er bovenop de stijle rots ook vers water was. Deze koning heeft niet lang geleefd en de monniken kregen de leeuwenrots terug. Het is 1 van de vele fascinerende verhalen. En ik kan me ook zo verbazen over wat de natuur in al die jaren doet met deze door mensenhanden gebouwden overblijfselen.
De krokodillen hebben de koningsbaden ingenomen en de taak van zakkenrollers is overgenomen door de apen.
In een stoet van toeristen beklommen we deze rots. Met regelmatig plekken waar je kon uitrusten of zoals Japanners dan doen; jezelf op de foto zetten. Singalezen bezoeken deze plekken ook, evenals een hoop Europeanen. Op de trap horen we dan ook veel verschillende talen maar bij de afdaling spreken de mensen met hoogtevrees toch wel dezelfde taal: 2 handen aan de leuning en voetje voor voetje op de terugweg.

Nog even terugkomend op de zwerfhonden. Sommige schijnen toch wel iemands huisdier te zijn. In iedergeval zien de meeste er goed uit en denk ik dat honden nergens ter wereld zoveel rijst eten.
Onze chauffeur heet dus Adjet en na de Leeuwenrots brengt hij ons naar een man met een jeep en die man met die jeep neemt ons mee op safari. Hobbelend rijden we een park in, gelukkig wordt het droog en kan de kap eraf. We gaan staan in de achterbak en het duurt niet lang of we zien de eerste olifanten. Wat een mooie dieren zeg. Al grazend schuifelen ze door het landschap. Maar owee als het ze niet aanstaand, blijf dan maar uit de buurt. De gids verteld ons dat in een dorp verderop de olifanten s'avonds door de straten komen om naar de andere kant van het bos te komen. Deze mensen hebben een natuurlijke avondklok en kunnen dan niet naar buiten. Tja, heb je dus ook geen last van hangjeugd. Maar het is gaaf om ze zo dichtbij in het wild te zien.

Voor de bloemisten onderons: ik heb Gloriosain het wild gezien, het groeit als klimplant langs de kant van de weg. Heel mooi.

Inmiddels zijn we in Kandy en probeer ik snel weer wat te schrijven. Doegie