Possums.....New Zealands little speedbumps

Na een paar uur rijden aangekomen in Waipoa National Park (Kauri Bomen Park). Niet tegen de autoverhuur zeggen maar we hebben ook wat onverharde wegen moeten nemen. Terwijl we door het park rijden naar het bezoekerscentrum (waar ook de camping zit) maar meteen even gestopt bij de grootste Kauri Boom van Nieuw Zeeland (de God van het Bos, Tana Mahuta). En omdat er gelukkig meer staan ook bij de Te Matua Nghere (vader van het bos)(succes met uitspreken) en the Four Sisters langs geweest. (zie foto)
De camping was leker basic (nog wel met warme douche!) met en site voor tenten aan de andere kant van een stroompje; lekker idillisch. Planning voor de volgende dag was om wandeling in de buurt te gaan maken. ’s Nachts begint het echter te regenen en we werden wakker met iets meer dan 5 meter zicht. We zaten midden in de wolken met een constante miezerregen. Lange wandeling dus maar uit de planning geschrapt en met auto de omgeving gaan verkennen. Gelukkig lag er verderop nóg een bos met Kauribomen. Mooi wandelingetje gemaakt en ’s middags met iets beter weer toch vanuit de camping nog een trip van paar uur naar een uitkijkpunt gemaakt. Door de regen was het wel erg modderschuiven naar boven. Terugweg maar via de weg gedaan. Al met al best nog aardige dag. ’s Avonds droog de tent in......waarna het de volgende ochtend weer begon te regenen.
Boel maar nat ingepakt en op weg naar de Coromandel Peninsula; schiereiland ten oosten van Auckland.
Mooie route nu langs de kust met ook weer veel bochten en ups en downs (de Alpen zijn er niets bij). Niks leukers als met 60 door een bocht gaan waar je misschien beter 25 kan en dan ineens recht tegenover een KiwiCamper te staan die de afmetingen heeft waar een Haagse buschauffeur nog jaloers op zou zijn! Maar zonder gekheid, wegen zijn mooi maar kosten veel tijd en het links rijden gaat goed. Het enige is dat we bij afslaan continue de ruitenwissers aanzetten in plaats van de richtingaanwijzer .
Enfin, we zijn dus inmiddels aangekomen in Coromandel Town en omdat het camperen zo goed bevallen was.....ook hier de tent maar weer opgezet. Kon die in ieder geval weer even drogen! Volgende dag op pad, uitdaging was om in 24 uur het hele schiereiland rond te crossen. Langs schitterende landschappen, watervallen, bossen, heuvels, kust, strand, koffiebarretje, weer stand want Leonie wilde toch nog zwemmen......weer terug bij de camping.
Voldaan van weer een dag op pad besloten om maar wat te gaan eten bij het restaurant naast de camping. Personeel wat daar rondliep had ons al iets moeten doen vermoeden over de ‘omvang van de porties’ want de enige ‘jobdiscription’ was blijkbaar dat je minimaal 200 kg moest wegen. (valt ons trouwens steeds meer op dat de meeste mensen hier meer waggelen dan lopen, zeker boven een bepaalde gewichtsklasse). Kortom, veel te veel gegeten....
Zaterdag vroeg op pad (07.00 eruit) want we hebben weer een druk schema. Mooie route uit Coromandel richting het zuiden. We maken een stop in jawel, het Thermal Wonderland Wai-O-Tapu. En mocht je op basis van het ‘wonderland’ er al een voorstelling van hebben gemaakt....dan klopt die wel aardig denk ik. Het mooie was dat binnen een relatief klein gebied je zo’n beetje alle geothermische bijzonderheden kan bekijken; en dat hebben we dan ook gedaan. Het enige wat we ‘gemist’ hebben is de geiser die elke dag om 10.15 (hoe doen ze dat....?!?) spuit. Nou na de boeken er op na geslagen te hebben......ze mikken dus gewoon een lading zeeppoeder in de put om 10.15 en dan gaat dat ding vanzelf spuiten....aftewel, niets gemist!
Maar dit thermale pretparkparadijs was maar een tussenstop want we waren eigenlijk op weg naar Taupo aan Lake Taupo (verrassend). Daar gaan we in ieder geval twee dagen doorbrengen waaronder eentje met het lopen van de Tongariro Alpine Crossing. Tocht van 6 tot 8 uur langs onder andere Mt. Ngauruhoe (Mount Doom uit die ene film.....je weet wel met hobbits, orks en smurfen). Omdat we best wel moe zijn staat die wandeling voor de maandag op het programma en moeten we dus voor morgen (zondag) nog wat bedenken.
Hadden ons eigenlijk een beetje verheugd op iets van paragliden over het meer en tussen de bergen...maar je raadt het al, geen paragliden in Taupo of omgeving. Nee, de aardige mevrouw van het informatiebureau gaf nog wel een andere suggestie: ‘we’re happy to throw you out of a plane’ maar skidiven hadden we nou niet echt hoog op het lijstje staan. Je bent beneden voordat je uit kan spreken hoe duur het is.....
Hoe dan ook, we zitten nu in Turangi, in een lekker relaxte lodge met veel ruimte en een tent die over de reling hangt om te drogen.....morgen maar eens een dagje rustig aan doen.
O, en wat de titel betreft. Hier in Nieuw Zeeland zijn ze nogal zuinig op hun inheemse vogelsoorten en de possum (geintroduceerd vanuit Australia ergens in de 19e eeuw) heeft op z’n zachts gezegd een niet al te positief effect. Kortom, als die beesten hier de weg oversteken dan geven de nieuwe zeelanders geen gas bij maar remmen doen ze ook niet.....