Wandeltocht en helikoptervlucht

De Routeburn Track
Om 8 uur werden we opgehaald en samen met nog wat andere werden we naar het begin punt van de Routeburn Track gebracht. Daar waren we om 10.00 en begon ons wandelavontuur mét helikoptervlucht! We volgde een pad door een mooi bos met veel varens (want die hebben ze nu eenmaal heel veel). Regelmatig moesten we over een wiebelige brug het riviertje oversteken waar we langs liepen. Mooi ijsblauw water zocht zijn weg naar beneden. We komen regelmatig andere wandelaars tegen maar het is niet druk en we lopen verder lekker alleen. Rond lunchtijd lopen we langs een vallei met grasland en nog meer rivieren. Ontzettend mooi uitzicht op bergketens om ons heen, het is echt een film waard dit. Het is fijn om even uit de drukte van Queenstown te zijn. We hebben 2 dagen geprobeerd om te paragliden maar dit werd steeds afgezegd vanwege de wind. Queenstown is de toegangspoort tot het fiordland. Er zijn wel 20 buitensportzaken, als het er niet meer zijn.
Dag 1 in Queenstown gaan we wandelen naar het uitzichtpunt boven de stad. Ook daar kan je weer allerlei adrenaline-oppepende dingen doen, maar wij besluiten alleen te roddelen. Na dit uitje gaan we met gondel naar beneden. Dat was de actie op dag 1 en dag 2 in Queenstown gaan we na afzegging van het paragliden met een jetboat op de shotoverriver. Mijn hemel, ik ben blij dat ik geen lenzen heb, of andere opzetstukken. Het is als ritje in de achtbaan maar dan beter. Strak scheren we langs rotsen in de rivier, daarbij waait het nogal dus we worden ook gescrubt. Het zand zit werkelijk overal, maar het is super leuk. Af en toe zwaait de bestuurder met zijn vinger in de lucht, wat betekend; zet je schrap, we gaan 360 graden rond. Oke, vasthouden is een goed plan. Het mooie van dit vaartochtje is dat je geen tijd hebt om zeeziek te worden. Beetje wiebelig maar voldaan komen we van de boot af. Die dag regelen we nog wat dingen voor de routeburn track bij het D.O.C centre en we krijgen te horen dat het er een gedeelte van de routeburn dicht vanwege lawinegevaar. Dit kunnen we overbruggen met een helikoptervlucht. Kost wat, maar dan heb je ook wat. Daarna gaan we lekker uit eten. Want lekker eten, dat kan je hier wel, in Nieuw Zeeland. De komende nachten slapen we in in berghutten waar we tijdens onze wandeling langs komen, en daar is alleen koud water en kookgelegenheid. De eerste dag komen we al vroeg in de middag aan bij de hut waar we slapen. Dus een bed uitzoeken in de bunker, het is nog rustig als we aankomen, en we hebben alle keus. Dan genieten van het zonnetje en een beetje rondneuzen langs de rivier. Langzaamaan druppelen er meer wandelaars binnen (uit alle landen: Israeliers, Duitsers, Engelse, Amerikanen).
Na onze droogvriesmaaltijd (ook niet verkeerd trouwens) worden we door de D.O.C (department of conservation) ranger bijgepraat over het weer van morgen en de helikoptervlucht. Het is nogal een geregel. De helikopter is er maar een bepaalde tijd en in die tijd moeten ook de mensen die uit andere richting komen worden overgezet. Het lastige is, dat de mensen uittegengestelde richting veel langer moeten lopen dan wij. Naja we gaan eerst de nacht in, we zullen wel zien. Als we in onze bunker komen, waar zo’n 24 mensen slapen, liggen er al 2 fanatiek te snurken. Het is altijd een soort wedstrijd onder die snurkers en die niet-snurkers liggen er maar een beetje bij. Goed, deze nacht kon iets beter dus, maar de volgende dag eten we ons ontbijt in het zonnetje en wachten we. We wachten dus op het sein van de DOC ranger, want anders zitten we straks in 2 uur op een berg te wachten. Zijn slogan is Hurry up and wait! We gaan, en dan toch een beetje in colonne, maar dat geeft niet. Na een uur wandelen over het mooie zadel van de berg wachten we met zo’n 30 man op het punt waar we worden opgehaald. We wachten en wachten en Pietje Ongeduld is er inmiddels ook. Ik vind het namelijk vervelend worden, het is 13:00 en hierna moeten we nog zo’n 4 uur wandelen. We krijgen we strenge instructies nu, alle bagage moet ingeleverd worden, en we moeten achter een touw blijven voor departing. We zitten zeg maar in vertrekhal 1. Dan toch horen we de helikopter. Super gaaf, en de eerste 6 komen er uit en de eerste 6 gaan erin. Wauw zeg, dat wil Pietje Ongeduld ook, dus de tweede vlucht gaan wij mee. Het is vlucht van 2 minuten of nog minder. Maar het is gaaf. Zo licht als een veertje gaan we de lucht in en worden we aan de andere kant van de bergkam afgezet. Dennis had nog meer willen filmen, maarja Pietje Ongeduld... dus lopen maar met die handel. Het is erg mistig maar wel droog en af en toen zien we de besneeuwde bergkammen aan de andere kant van het dal. Het is fijn lopen, bijna geen andere wandelaars en de DOCranger van het onze volgende hut komen op het pad al tegen,wat hij aan het repareren is. We krijgen uitzicht op het helderen MacKenzie meer en dalen af richting de hut. We lopen nog best snel want we zijn er al om 16:30. Het laatste stuk is zo mooi. We lopen door een totaal bemost bos. De bomen hebben aan het einde van de takken hele kleine blaadjes, want overal groeit mos. Echt,net Droomvlucht(Efteling) maar dan zonder wachtrij van 1,5 uur. Beneden bij het meer staat onze hut, en tja waar te slapen, het ziet er niet al te best uit. Naja we schrijven ons in, en het is niet anders. We maken lekker thee als de groep Israeliers aankomt met daarachter aan de 2 Duitse snurkers. Dennis is zo slim om ze te wijzen op een tweede slaapzaal. Na het eten, worden weer bijgepraat door de DOCranger over het weer van morgen. Het gaat morgen regenen. Wat, het regent de hele nacht al.
S’avonds gaat 1 van die Israeliers een paar ballonnen opblazen. Het zijn van dunne lange, waar je hondjes van kan maken enzo. Hij maakt allerlei voorwerpen, vooral voor het hoofd en deelt deze lukraak uit onder andere wandelaars. Iedereen lachen, als weer iemand een gek hoofddeksel van hem krijgt. Als hij klaar is, stelt hij zich voor als Jozef en nodigt hij ons allemaal uit om te leren hoe je een ballonhondje kunt maken. Super gezellig, echt een feeststemming. Jammer dat om 22:00 het licht uitgaat. Dan maar slapen, en dat gaat goed! Het is muisstil op de slaapzaal. Goed plan van Dennis!

Onze laatste wandeldag gaat van start. Rustig ontbijten en om 10:00 gaan we weg in de regen. Helemaal ingepakt, om zoveel mogelijk droog te blijven. Doordat het de hele nacht al heeft geregend kruisen we heel veel stroompjes, riviertjes en zelfs een paar husse watervallen waarvan 1 van een hoogte van 174 meter komt. Het onmogelijk om hier droog langs te komen. Langzaamaan worden onze schoenen ook aan de binnen kant nat. Het is niet echt weer om even pauze te houden. We lopen in 1 keer door naar de eerst hut. Daar kunnen we wel droog staan maar omdat we nog verder moeten heeft het geen zin om droge kleren aan te doen. Snel een broodje eten, en dan er weer verder. Nu zijn we wel wat vroeg bij het eindpunt, maar we kunnen wel droge kleren aan doen, dat is erg prettig. De eerste volgende wandelaars die achter ons aankomen zijn de 3 Engelse met ballonnen op hoofd. We hebben nu nog een bustrip van 4 uur voor de boeg, om weer terug te komen bij Queenstown. Ach lekker zitten en landschap voorbij laten glijden.