Week 6: Hurry up & wait
Door: Leonie
Blijf op de hoogte en volg Met
20 Februari 2014 | Nederland, IJsselstein
Week 6:
Ik begrijp dat er mensen zijn die niet zo veel met Kipling hebben. Ik eigenlijk ook niet. Het is nou eenmaal zo dat als ik iets doe waar ik uitdaging in zie dan ga ik er ook voor.
Op 21 januari reageerde ik op een advertentie van een mevrouw die een tas verkocht wat al een oud beestje was geworden. Het is een kleine donker blauwe rugzak. De advertentie staat al een maand op marktplaats, niemand wil de arme ziel hebben. Ik bied 2,00 euro.
Ik heb beet! Alleen ze wil winst maken via de verzendkosten. Ja wat heb ik daaraan; we wonen 500 meter bij elkaar vandaan (ei). Om haar tegemoet te koemn, gooi ik er nog een euro op, hoppa. De volgende vraag is of ik er haast mee heb. Nee zeker niet, schrijf ik terug. Of ik dan na 4 februari wil bellen om iets af te spreken. Dus dat die ik. Geen reactie.
Ik wacht nog een paar dagen en dan stuur ik haar een mail met de vraag of ze tas nog heeft. Ik krijg een sms terug; sorry ik bel je volgende week. En zo gaat er weer een week voorbij. Het is vrijdag en ik krijg een mai of ik de tas nog van het weekend wil komen halen. Ja dat wil ik. Ik mail dat ik de tas zaterdag om 12:00 kan komen halen. Geen reactie. Ik krijg zaterdagavond een sms dat ik de tas zondag kan komen halen/ Het is inmiddel zondagochtend als ik een bericht terug stuur dat me dat om 19:00 uitkomt. Ik krijg doodleuk terug dat ze dat liever nu heeft.Wie was ook alweer de koning? In m'n joggingbroek stap ik in de auto (voor 500meter) en vijf minuten later heb ik zowaar een item erbij. Na vorige week 4 uur in de auto gezeten te hebben was dit toch een stuk langdradiger.
Uitdaging, tja en het lijkt nergens over te gaan. Maar het is creatief proces gericht op een merk wat ik van vroeger ken. Het is fout en toch ook niet.
Ik begrijp dat er mensen zijn die niet zo veel met Kipling hebben. Ik eigenlijk ook niet. Het is nou eenmaal zo dat als ik iets doe waar ik uitdaging in zie dan ga ik er ook voor.
Op 21 januari reageerde ik op een advertentie van een mevrouw die een tas verkocht wat al een oud beestje was geworden. Het is een kleine donker blauwe rugzak. De advertentie staat al een maand op marktplaats, niemand wil de arme ziel hebben. Ik bied 2,00 euro.
Ik heb beet! Alleen ze wil winst maken via de verzendkosten. Ja wat heb ik daaraan; we wonen 500 meter bij elkaar vandaan (ei). Om haar tegemoet te koemn, gooi ik er nog een euro op, hoppa. De volgende vraag is of ik er haast mee heb. Nee zeker niet, schrijf ik terug. Of ik dan na 4 februari wil bellen om iets af te spreken. Dus dat die ik. Geen reactie.
Ik wacht nog een paar dagen en dan stuur ik haar een mail met de vraag of ze tas nog heeft. Ik krijg een sms terug; sorry ik bel je volgende week. En zo gaat er weer een week voorbij. Het is vrijdag en ik krijg een mai of ik de tas nog van het weekend wil komen halen. Ja dat wil ik. Ik mail dat ik de tas zaterdag om 12:00 kan komen halen. Geen reactie. Ik krijg zaterdagavond een sms dat ik de tas zondag kan komen halen/ Het is inmiddel zondagochtend als ik een bericht terug stuur dat me dat om 19:00 uitkomt. Ik krijg doodleuk terug dat ze dat liever nu heeft.Wie was ook alweer de koning? In m'n joggingbroek stap ik in de auto (voor 500meter) en vijf minuten later heb ik zowaar een item erbij. Na vorige week 4 uur in de auto gezeten te hebben was dit toch een stuk langdradiger.
Uitdaging, tja en het lijkt nergens over te gaan. Maar het is creatief proces gericht op een merk wat ik van vroeger ken. Het is fout en toch ook niet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
